O wędrownictwie

Kim jest prawdziwy wędrownik?

   "Jest to członek ZHP w wieku od 16 do 21/25 lat, którego głównymi celami są: rozwój, służba oraz wzajemna pomoc. W byciu wędrownikiem bardzo ważne jest obieranie coraz to nowych, trudniejszych wyzwań, przez co dążenie do bycia coraz lepszym. Jednym z nich jest wyczyn wędrowniczy, czyli jedno z wymagań, które należy spełnić, aby zdobyć naramiennik wędrowniczy."

      Tak mówi definicja wędrownika. Dla mnie natomiast wędrownik to osoba, która czynnie działa w harcerstwie, a o innych dba bardziej, niż o siebie. Jest kimś kogo można poznać po niezwykłej pogodzie ducha, chęci do pomocy i wszelkiego rodzaju działań wykraczających poza jego codzienne obowiązki. Nie robi wszystkiego, jak to mówią, na łatwiznę, ale daje sobie kolejne, wymagające, aczkolwiek możliwe do wykonania cele.

"Wędrownika cechuje przede wszystkim świadomość podejmowanych decyzji oraz posiadanie własnego zdania na wiele tematów."

Co daje nam wędrownictwo?

"Wędrownictwo to samowychowanie do czynu przez czyn." 

    Wędrownicy, mimo tego, że w wielu drużynach najzwyczajniej w świecie nie funkcjonują, bądź funkcjonują jako kadra, są ważną częścią drużyny, która powinna sama się kształcić, ale też dawać przykład młodszym pionom. Często, jako pion, są omijani. Przez niektórych są traktowani tylko jako dodatkowe ręce do pracy, którym można zlecić każde trudne zadanie. Dzieje się tak, ponieważ w wielu drużynach jest duże zapotrzebowanie na kadrę, więc ciąg trwa od zucha do harcerza starszego, a później wędrownicy w większości  stają się kadrą i po pewnym czasie, z powodu braku własnego rozwoju i atrakcji, tracą chęć do dalszego działania w tym kierunku i po prostu rezygnują. Dlatego bardzo ważne jest działanie w pionie lub drużynie wędrowniczej. Pomaga nam to odpocząć od własnych obowiązków m.in. kadrowych i zająć się sobą, będąc w gronie osób w podobnym do nas wieku.

   Wędrownictwo zrzesza zapaloną do działania młodzież w podobnym wieku, aby motywowała się nawzajem do służby Bogu, ludziom, a nawet sobie samym. Uczy wielu przydatnych w życiu rzeczy, takich jak współpraca, bezinteresowność, nauka w ciekawy sposób i inne postrzeganie świata.

Zasady pracy wędrownika

"Wędrownicy chcą zmieniać świat na lepszy, ale wiedzą, że ulepszanie świata powinni zaczynać od samych siebie. Dlatego w swym działaniu kierują się trzema zasadami: pracy nad sobą, szukania miejsca w społeczeństwie i służby."

1.Praca nad sobą.

         Polega na samodoskonaleniu się na wielu płaszczyznach, pokonywaniu własnych granic i ciągłemu działaniu dla rozwoju.

2.Szukanie miejsca w społeczeństwie.

        Polega na odnajdywaniu się w różnych zajęciach i miejscach. Pomaga nam w odkryciu swojego powołania, sprawdzeniu co chcemy robić jako dorośli ludzie.

3.Służba.

        Służba zaczyna się wraz z wkroczeniem w harcerstwo. Polega na służbie innym ludziom. Uczy nas wykonywania bezinteresownych działań w strefie publicznej. Pomaga nam odkrywać formy pomocy innym, w których możemy działać całe życie.