Kodeks Wędrowniczy
Kodeks wędrowniczy oprócz przyrzeczenia i prawa harcerskiego zawiera podstawowe zasady, którymi mają się kierować wędrownicy. Jest zrozumiałym i prostym zbiorem zasad życiowych, jakimi kierują się wędrownicy. Zawarte są w nim zalecenia nie posiadające żadnych sankcji. Brak kar za jego nieprzestrzeganie jest zgodny z pozytywną cechą harcerstwa.
Dewiza wędrownicza
Jest to krótkie zdanie definiujące ogólną zasadę postępowania pionu wędrowniczego Związku Harcerstwa Polskiego.
Treść Kodeksu i Dewizy Wędrowniczej
Być wędrownikiem to niemała sztuka, dostępna tylko dla tych, którzy posiadają prawdziwie harcerską postawę. Wędrownikowi nie wystarcza znajomość miejsca zamieszkania, wędrownika ciekawi cały świat, wędrownik, patrząc w swą przyszłość, pragnie odnaleźć własną ścieżkę.
Wędrowanie to znacznie więcej niż przemierzanie kilometrów czy wytrwałość fizyczna. To sztuka wchłaniania życia, które nas otacza, to oczy i uszy otwarte, to tajemnica współodczuwania przyrody i człowieka. Wędrówką nie będzie przyspieszony tupot nóg, nadmiar krzykliwego humoru, lecz właśnie cisza wśród ciszy lasu, skupienie wobec wschodów czy zachodów słońca. To wyczucie wędrownik łatwo odszuka w sobie.
Wędrownik – zawsze gotów nieść pomoc.
Wędrownik – jest przyjacielem całego świata. Wędrownika ciągnie siła nieprzeparta w dal na coraz to nowe, nieznane szlaki, nie pozwala zastygnąć mu w wygodnym, osiadłym życiu toczącym się zbyt wolno.
Wędrownik - spostrzega urok życia wszędzie, gdziekolwiek się znajdzie, gdyż odkrywa to, czego inni w pozornej monotonii codziennych dni dopatrzyć się nie umieją. Wędrownik zna radość trudnych zwycięstw, urok przyrody, piękno zdobywania samotnie niewydeptanych ścieżek.
Wędrownik stale uprawia wędrówki, wędruje w zimie i w lecie, na wsi i w mieście, tropi miejsca, gdzie może być pożyteczny.
Drogę jego wędrówki wyznaczają wartości zawarte w Prawie i Przyrzeczeniu Harcerskim.
Dewiza wędrownicza: Wyjdź w świat, zobacz, pomyśl – pomóż, czyli
działaj.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz